Eshte e cuditshme se me keto Llotarite Amerikane ikin edhe ata qe s’kane pikë nevoje te ikin.

Madje shesin restorantet, apo punishtet, thjesht sepse filani shkoi ne Amerike apo Kanada.

Atje behen askushi.

Nje kompozitor ben ahengxhiun e ndonje lokali te rendomte nate, arkitekti punon ne ndertim etj etj.

Me pas duan te kthehen, por nxjerrin arsyen e kthyer ne formule, se me gjasme po sakrifikojne per femijet.

Femijet sipas tyre nuk bekan dot kurre, ate qe prindet e tyre benë, kur emigruan 40 vjec ne vend te huaj.

Ata nuk u ambientokan dot me atdheun e prinderve te tyre, qe ne fakt eshte dhe i tyre, sepse na paskan lindur dhe jetokan nje jete tjeter. Keto jane pallavra, sepse kush deshi u kthye.

Femija e nje mikut tim qe ka lindur ne Angli, dhe kaloi shume vite te mira atje, tani ai nuk mundet ta shkepus dot nga Shqiperia .

C’do gje varet se si e edukon femijen.

Nuk mjafton te besh vetem kapadahiun, kur vjen ne vendin tend si turist i huaj, dhe vetem nxin dhe mohon gjithcka.

Ne fakt pretendojne me forcë qe ky vend s’behet, dhe qe kete ta bejnë te tjeret duke shmangur c’do detyrim te vetes per te pasur pjesen e vet ne ndertimin e vendit te tyre.

Ketu duhet edhe sakrifica e secilit nga ne.

Pretendojne te tregojne qe andej behet keshtu, andej nuk behet ashtu, … por vete bejnë sjellje te pakontrolluara, qe te pakten per ate kohe qe jane, te japin shembull kulture dhe te jene te qyteteruar dhe te disiplinuar.

Por vijne si te liruar nga zinxhiret. Mjafton te shohesh duke filluar qe nga trafiku, se si parakalojne gjithe arrogance, dhe kushtojne jete njerëzish ne aksidente.

Por kemi edhe nje shembull tjeter, ku te huaj qe vijne ne vendin tone dashurohen me vendin tone, dhe nuk e kane fare problem te risin femijet e tyre ne Shqiperi. Kjo ngase jane te çliruar nga formulat.

Thjesht jetojne jeten ketu, qe nuk qenka fundi i botes, sic e bejne disa nga ne.

Madje shumica e emigrantëve, thone qe ketu behet jeta, sepse atje jane kthyer ne robote.

Atehere c’fare ka tjeter jeta, kur ketu ke njerëzit dhe u beka jeta!